Willy Boers
Amsterdam 1905 - Amsterdam 1978
Willy (Herman Friederich) Boers was een kunstrestaurator toen hij op 23-jarige leeftijd begon met schilderen. De start van Boers ‘schildercarrière in de jaren 1930 viel samen met de opkomst van de ‘Nieuwe Zakelijkheid’.
In deze periode schilderde hij portretten en mediterrane landschappen in een realistische stijl. De trauma’s van de oorlog zorgden voor een omzet in Boers stijl. Een gevoel van machteloosheid en onvrijheid vormde hem tot een overtuigde abstracte schilder. Zijn verlangen naar complete abstractie leidde ertoe dat hij de groep Vrij Beelden met 12 andere schilders creëerde. Het werk dat hij in deze periode heeft gemaakt, vertoont verwantschap met werken van Paul Klee, Joan Miro en Kandinsky en was deels te zien in de Salon des Realites Nouvelles.
Kort daarna vormde Boers in 1950 de Nederlandse ‘Creatie’-groep met Ger Gerrits, met onder meer schilders als Armando, Piet van Stuivenberg, Wim Crowel, Andre van der Vossen, Hans Ittmann en Juul Neumann.
Willy Boers toont groot vakmanschap en het gebruik van kleuren met een goed gevoel voor evenwicht, en heeft deelgenomen aan tentoonstellingen in Indonesië, Amsterdam, Parijs, Duitsland en Zwitserland. Zijn schilderijen zijn aanwezig in verschillende musea, waaronder het Cobra-museum voor moderne kunst in Amstelveen.
Schilderijen en abstractie
In een tentoonstelling die in 1974 in het Fodor Museum in Amsterdam werd gehouden, legde Willy Boers uit:
“Na de oorlog leek het mij en de kunstenaars in veel landen onmogelijk om door te gaan met het beeldhouwen van beelden van de externe vormen van de wereld om ons heen. De oprichting van de ‘Salon des Réalités Nouvelles’ in 1948, een uitbreiding van de groep ‘Abstractiecreatie’ (1932-1936) in Parijs, gaf vorm en stimuleerde deze ideeën”.
De doelstellingen van abstractie zijn perfect beschreven in zijn verklaring: een kunst gemaakt van lijnen, vormen en kleuren die een innerlijke vorm of vorm interpreteren en uitdrukken.
Dit concept werd ook beschreven door Kandinsky in 1912 in zijn boek ‘Ueber das Geistige in der Kunst’ en later in zijn publicatie uit 1926 van ‘Punkt und Linie zu Fläche’, en werd breed geaccepteerd door vele groepen kunstenaars.
De grenzen van nationale kunst vervaagden. Deze beweging bekleedde kunstenaars van over de hele wereld, die samen tentoonstelden en werkten geïnspireerd door de Nederlandse beweging De Stijl en het Russische constructivisme.
Dit was een algemene tegenreactie op het conformistische realisme dat de wereld van de kunst doordringt. Een tastbare internationale zoektocht naar de realiteit achter de realiteit.
